Wyspa

Ty zamierzasz tutaj zamieszkać, liczyć na to, że ktoś cię odnajdzie ? Musimy zbadać drugą wyspę oraz jeśli tylko będzie taka możliwość uciec stąd - rzekł Galamird, po czym usiadł przy czymś, co miało w przyszłości być ogniskiem. Chwycił kilka szkarlatek, butelkę wody i sok z owoców wycisnął do niewielkiej ilości wody. Rozkroił kawałek liany i wyrwał okoliczny chwast, naciął je nożem. Sprawdził, jaki mają zapach i smak. Mimo że nie orientował się w alchemii, dodał do wywaru kilka kropel wyciągu z zioła. Całość starannie zakorkował i przyczepił do pasa. Rzucił Terinowi banana, sam zaś wziął jeden z kokosów i jakiś kij. Zaczął walić w kokos, wiedział bowiem, że prawdopodobnie nie uda mu się do od razu rozciąć. Po kilku uderzeniach chwycił sztylet i spróbował wyciąć niewielki otwór.

- Hahaha, Wierć tam gdzie są takie trzy dziruki, na pewno ci się uda. - Powiedział hihocząc i popijając mleczko kokosowe.
- Wiesz, nie zamierzam moknąć w czasie robienia planów, jeśli mówisz że tamta wyspa nie jest daleko, to musimy zbudować chociażby tratwę. Ale i tu musimy mieć coś lżejszego od drewna, ale coś żeby nie zatopiło się jak na to siądziemy. Słyszałem o bambusie, może gdzieś tutaj rośnie... Szczerze mówiąc boję się tylko zimy, bo popatrz. Jest tu kilka dzików, czyli mięso, mamy banany i kokosy, tam rośnie papryka, mamy czyste źródło, mamy śnieguliczkę, tak to ten biały owoc, pyszny jest. A za to wszystko nie trzeba płacić, masz tu spokojne życie, z dala od wojen, podatków, wrogów. Tutaj jedynym twoim wrogiem będzie zima i brak zmiennej odzieży. Pierwsze zimowe opady śniego powinny być już za tydzień, musimy porobić zapasy kokosów, bananów no i tej papryki, może śnieguliczki. Conajmniej jednego dzika utuczyć. - Marynarz westchnął...

Galamird popatrzył na towarzysza dziwnym spojrzeniem, które wyrażało to, że dla niego wojna i wrogowie wcale nie są czymś złym. Nie spuszczając uwagi z Terino otworzył kokos i wypił mleczko, po czym odciął niewielkie płaty miąższu. Był twardy i trudny do pogryzienia, ale słodki i w gruncie rzeczy smaczny. Masz dużą wiedzę o okolicznej roślinności - powiedział. Wiesz, ja nie przepadam za spokojnym życiem na odludziu, zawsze chciałem mieć kuźnię. A tutaj raczej to marzenie się nie spełni. No, i nie wiadomo czy rzeczywiście oprócz nas na tej wyspie żyją tylko dziki. Masz jakąś broń ?

- Mam sztylet i ten oto mieczyk. Wiesz, przed rozbiciem się tutaj byłem pod opieką jakiegoś doktorka, robił wiele leków i trochę się nauczyłem. Tutaj zaś był inny doktor który też testował różne leki. Stąd też wiem, że szkarlatka dobra na wymioty, ale szkarlatka wymieszana z tłuszczem jest śmiertelną trucizną, chociaż nie wiem jak to działa. Co do życia na odludziu, to będziesz miał większe wyzwania niż na wojnie. Rozejrzyj się, tam masz wojny i hałasy, tutaj masz spokój i ciszę. Ale teraz tak, tam miałeś solidny dom, tutaj masz ledwo stojący szałas. Tam mogłeś kupić sycące pożywienie, tutaj masz za darmo owoce i warzywa... No i orzechy, bo kokos to w sumie orzech. Wiesz co, ćwiczyłem strzelanie z łuku i może nie ma to nic do rzeczy, to zawsze poprawia refleks... Może by tak zrobić z czegoś dzidę i spróbować tak ryby złowić?- spytał podnosząc prostą gałąź.

A może lepiej zrobić z pnącz sieć ? Ale dzida na razie starczy... A skoro wspominamy przeszłość, ja nie do końca jestem z niej dumny. Kradłem, zabijałem... niedawno kupiłem sobie dom, za pieniądze zarobione w kuźni. Jestem, moim zdaniem, całkiem niezłym kowalem... Widzisz ten naramiennik ? Powiedział Galamird, wskazując na swoje ramie - sam go wykułem. Na moim koncie jest także zbroja zdobiona sierścią wilka, poszła za duże pieniądze w pałacu. No i miałem pewne zatargi z kapłanami... ale to już przeszłość. Bierzmy się za coś.

- Tak...- Westchnął. Zaczął strugać dzidę, co zajęło mu 10 minut. Wstał i zaczął wbijać w ziemię.
- Jest w miarę dobra... Sieć z pnącz zrobimy jak będziemy mieli coś pożywnego do zjedzenia. Wiesz co, idę ją wypróbować... Wina już nie ma, napełnij do butli wodę ze źródełka i odnieś do szałasu, na wypadek gdyby w nocy zaczęło padać. Ja przyniosę mam nadzieję jakąś rybę, może więcej... No i kilka bananów. Widziałem niedaleko wyjścia mech, poodcinaj go jak najwięcej, wyłożymy nim jeszcze dzisiaj posadzkę w szałasie, będzie się lepiej spało. Coś zdaje mi się że zajmie nam to dużo czasu, ale mamy coś innego do roboty?- Pokręcił głową drapiąc się po czole. Po napojeniu się wody ze źródełka poszedł na polowanie na ryby.

Galamird nie ufał towarzyszowi. Wyobrażał sobie, że jeśli mu zaufa, następnej nocy będzie miał poderżnięte gardło. Wyciągnął sztylet ale jednak go schował. Wziął butlę i ruszył do źródła. Dokładnie rozejrzał się po okolicy.

Kotlinka jak kotlinka, poza postawionym szałasem niewiele się zmieniła. Wesołe źródełko spływało po skałkach, było jedno większe wyjście, nieopodal rosły trzy krzaczki papryki, a na każdym po cztery papryki. Niebo było pochmurne, ale nie było czuć czy wieje jakiś wiatr. Zagłuszały go skaliste ścianki.

Podstawił butelkę pod wypływające źródło, sam jednak odwrócił się i ostrożnie oglądał po okolicy. W butelce zaczęło się przelewać, wziął ją więc, zakręcił, po czym zerwał kilka papryk i ruszył do obozu. Na miejscu zaczął wycinać mech.

Mchu zebrało się dosyć dużo, ale zabrało to też wiele czasu. Zdążył wrócić towarzysz z dwoma rybami.
- Udało się, mam dwie. - położył je na kilku pozostałych deskach i zaczął z Galamirdem rozkładać mech w szałasie. Po chwili była to bardzo przyzwoita miękka posadzka.
- No i miło...- Mruknął po czym siadł zaczynając oskubywać pierwszą rybę, a po chwili drugą. Słońce zaszło gdy przed szałasem wesoło buchał ogień.
- Będziemy je musieli smażyć na patykach... Przydałoby się drewniane rożenko... - Westchnął nabił rybę na kij i obracał nad ogniem.

Galamird zrobił to samo. Zjadł rybkę, która nawiasem mówiąc troszkę się przypaliła, była jednak zjadliwa. Następnie usiadł na kamieniu, wyciągnął sztylet i swoją osełkę i zaczął go ostrzyć.

jego towarzysz wyciągnął sakiewkę, pustą, siadł pod szałasem i przekroił na pół paprykę wydłubując maleńkie pestki do sakiewki. Pokroił tak dwie papryki i dwie połówki podał Galamirdowi, a dwie sam zjadł. Było późno gdy marynarz wstał i przeciągnął się.
- Idę spać. - Stwierdził i wszedł do szałasu sadowiąc się pod ścianką.

Galamird, jako że drzemał na tratwie, nie był zmęczony. Wstał z kamienia i ruszył na wybrzeże. Ruszył przed siebie, chciał zobaczyć jak duża jest owa wysepka.

Idąc po wybrzeżu nie zauważył zbyt wiele, gdyż było ciemno, a księżyc zakrywały chmury. Szedł około pół godziny zanim wrócił w to samo miejsce, czuł zmęczenie a na dodatek deszcz lunął niespodziewanie.

Po czasie, który minął, sądził, że długość linii brzegowej nie przekracza półtora kilometra, więc wysepka była mała. Galamird trochę się speszył, czuł zmęczenie i padał deszcz a chciał iść dalej. Cóż za ironia losu, chyba bogowie rzeczywiście istnieją. Ale po chwili przeszły mu te durne rozmyślenia i poszedł do szałasu. Położył się i zasnął z ręką na sztylecie.