Ulice Thugun

Nieduże miasteczko zwane przez ludzi Thugun, ma kilkanaście lat, a ludzi było coraz więcej. Zaczęto budować ścieżki, codziennie po kilka metrów, aż dzisiaj jest całkiem spora sieć ścieżek którymi dojść można praktcznie wszędzie w mieście.

Papkis szedł ulicami miasta. Rozglądał się bardzo uważnie i szukał sklepów, w których mogłby kupić sprzęt niezbędny w domu oraz kogoś, kto pomógłby mu w zbudowaniu płotu.

Chodziło maało osób gdyż zbliżał się wieczór. Chodząc tak, trafił na uliczkę z Targami.

P.S. Vacom, na miłość Boską, nie było wtedy jako takich sklepów, tylko Targi :/ Targowiska masz w innym temacie...

Thelos wszedł na teren :->: targowiska.

P.S. Trochę mi się pomyliło Wink

Galamird instynktownie nie zabawił długo przy bramie, nie miał na to ochoty, widząc ponure gęby strażników. Mimo późnej godziny postanowił poszukać jakiegoś zajęcia na boku.

Chodził długo lecz nie zauważył nikogo kto by potrzebował jakiejkolwiek pomocy. Przechodząc akurat obok jakiejś chaty starszy człowiek zawołał za nim:
- Czegóż to panie o porze takowej szukasz? Może noclegu pan potrzebujesz?

W sumie nie, szukam jakiejś pracy. Ale widzę, że raczej jej nie znajdę, więc można powiedzieć - tak, szukam noclegu. - powiedział Galamird

Mężczyzna zaśmiał się.
- Zapraszam do siebie. Obeznam Cię odrazu z miastem. Jeśli chcesz zarobić musisz wiedzieć gdzie szukać.- Powiedział i gestem zaprosił Galamirda do chaty.

Galamird rzucił okiem na mężczyznę. Wydawała mu się podejrzana jego gościnność. Jednak sądząc po wieku i wyglądzie mężczyzna raczej był niegroźny. Galamird poprawił sztylety i lakonicznie rzucił : Prowadź.

Starszy mężczyzna wprowadził Galamirda do chaty gdzie usiedli przy stoliku.
- A więc powiadasz pan, że szukasz pan pracy... U kowala możesz pan szybko zarobić, wiesz pan? Tak samo jak u rybaka, czy zaciągając się do armii. Równie dobrze może pan szukać zadań od ważnych osobowości. Szlachta ma trudne zadania ale nagroda nie spada poniżej 1000 sztuk daniny.

No dobrze jutro za kimś się rozejrzę. A teraz przejdźmy do sprawy noclegu - rzekł Galamird

- Jak pan widzisz mieszkam całkiem sam.- Powiedział starzec.
- Dzieciak dorósł i wyprowadził sie, mieszka teraz w rezydencji, płaci mi na tyle że mógłbym kupić dużą rezydencę ale po co mi to? Strata pieniędzy. Nom, co do noclegu, to w tamtym pomieszczeniu jest pokój mego syna, jest tam łóżko i szafka nocna oraz fotel. A tam masz pan łazienkę. Podać coś do jedzenia panie...?

Nie dziękuję - odparł Galamird i ruszył w stronę swojego pokoju. "Co on taki gościnny ?", pomyślał. Położył jeden sztylet na szafce nocnej, drugi pod poduszką. Pas sztyletów wsunął pod łóżko. Położył się i zasnął z ręką na sztylecie. Nie ufał starcu.

Starzec westchnął. Podreptał do spiżarni, skąd po chwili wyszedł i podreptał do swojego pokoju gdzie się położył.

Jasne światło jutrzenki zbudziło Galamirda. Szybko wstał na nogi, za pasem schował sztylet, z którym nigdy się nie rozstawał. Ubrał się i poszedł szukać starca.