Przedmieście: Wybrzeże

- Tak mówią mędrcy! Jednak bogowie biorą w tym swój udział! W naszej stolicy też takie coś było i zjadło wiele krów! Bogowie chcą ofiary, musimy podarować im mięso! Może ryby?- Zaproponował kapłan.

Róbcie co wam się podoba, dla mnie to po prostu niebezpieczne zjawisko pogodowe. Bogowie nie mogą być tak okrutni, by niszczyć nasz dobytek.

- Czymś musieliśmy zawinić! Może to przez wypuszczenie tego monstrum. O litości, litości!- Wszyscy zaczęli się wydzierać, a "palec" zaczął się unosić.
- Wysłuchali naszych próśb o litość, o dziękujemy wam wielcy panowie! - Kapłan padł na twarz.

Wstań - powiedział Galamird do kapłana. Jakie monstrum ?

- Nie słyszałeś?! Okropny stwór o ciele rosłego mężczyzny i z głową piekielnego byka! Monstrum odeszło boleśnie zranione lecz zabiło wielu naszych żołnierzy!

No to jestem nieźle uziemiony. Muszę się wybrać za miasto a tam lata jakiś potwór... Co planujecie z nim zrobić ? Przecież musi być sposób na jego zabicie...

- Mnie się pytasz? My prosimy bogów o pomoc, ale fizycznie nic nie mogę poradzić.

Jeśli ten wasz Bóg powie wam jak zabić tę bestię, powiadom mnie, dobrze ? To dla mnie dosyć ważne, niedługo muszę udać się na długo poza nasze miasto...

- Powiedz mi po co przyszedłeś do świątyni skoro nie ufasz naszym bogom?

Miałem zamiar uwierzyć, ale widzę, że jeśli zwykłe zjawisko pogodowe przypisujecie Bogom nie jest to zbyt rozsądna decyzja...

- A idź...- Miał coś powiedzieć ale nie wiedział co. Obrócił się i wyszedł.

Galamirda rozśmieszyła postawa kapłana. Ruszył do -> domu , ponieważ chciał sprawdzić, czy był już tam Lafir.

Było już ciemno, zbliżała się północ. Galamird ujrzał kapłana, na którego widok instynktownie uśmiechnął się. "Kolejny kapłan" - pomyślał. Podszedł do Lafira i powiedział : Zrobimy tak: Wywalicie mnie gdzieś na brzegu, pójdę do Wikingów, będę udawał jakiegoś urzędnika albo kogoś tego pokroju. Powiem, że wygnaliście mnie. Jako że byłem wysoko, miałem dostęp do planów, z którymi uciekłem. Nadążasz ? Ujdzie takie coś ?

- Nie. Ten tu cię do nich zaprowadzi, jest naszym posłańcem. Wskakuj do tej łódki.- Wskazał niewielką łódkę przypominającą bardziej tratwę ze ściankami. Siedział już w niej wymieniony posłaniec, młody i dobrze zbudowany mężczyzna. Teraz wchodził do niej Kapłan.
- No idź już idź.- Ponaglił go Lafir.

Galamird wsiadł do łódki, oparł się o prowizoryczną ściankę i czekał.